برج ایفل (به فرانسوی: Tour Eiffel) برجی فلزی واقع در «Champ de Mars» در کنار رود سن در پاریس می باشد. برج ایفل امروزه به عنوان نماد جهانی فرانسه شناخته می شود و یکی از شناخته شده ترین ساختمان ها در جهان است. بنای برج ایفل از سال 1887 شروع و در 31 مارس 1889 میلادی به اتمام رسید.در ابتدا برج ایفل برای نمایشگاه بین المللی به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد. در ابتدا این بنا مورد قبول همگان واقع نشد و 300 نفر که در بین آنها می توان از امیل زولا، موپسان، شارل گارنیه( معمار اپرای گارنیه)و هم چنین دوما نام برد به ساخت آن شدیداًٌ اعتراض نمودند.

تا سال 1889 ستون یادبود واشنگتن به عنوان بلندترین سازه جهان شناخته می شد اما در این سال برج ایفل جاینشین آن شد. برج ایفل به مدت 41 سال تا زمان بهره برداری از برج کرایسلر در نیویورک در سال 1930، به عنوان بلندترین برج جهان شناخته می شد. این برج هم اکنون بلندترین سازه موجود در شهر پاریس و چهارمین سازه بلند فرانسه است. در سال 2006 قریب 6?719?200 نفر از این برج دیدن کردند. با توجه به اینکه از ابتدای ساخت این برج تاکنون بیش از 200?000?000 نفر از این بنا دیدن کرده اند،[1] این بنا به عنوان پر بازدید کننده ترین بنا در جهان شناخته می شود.

نام برج ایفل از نام سازنده اش گوستاو ایفل گرفته شده است.

بلندی برج ایفل بادر نظر گرفتن آنتن تلویزیونی 24 متری بر فراز آن 325 متر می باشد و وزن تقریبی آن 7200 تن است. 1665 پله تا بالاترین نقطه برج ادامه دارند که البته پلههای طبقه دوم به بالاترین نقطه برج به روی بازدیدکنندگان بسته است. ساختار این سازه به شکلی است که باز و بدون طبقههای میانی (به جز دو سطح) میباشد. یک سمت آن رودخانه سن و سمت دیگر البته کمی دورتر بنای گنبد دار و زرین رنگ دیده میشود که عمارت اینولید نام دارد که مقبره ناپلئون آنجاست.

مجموعه این برج که ساخت آن در سطح کشور برای اولین بار و به دست متخصصین

ایرانی صورت می گیرد به دوبخش مجزا قابل تفکیک می باشد. الف) ساختمان برج

شامل پایه ی برج در شش طبقه با زیر بنای 12800 متر مربع عملکرد اداری تاسیساتی

، خدماتی ، فرهنگی و جاذبه های توریستی بدنه اصلی برج با ارتفاع 315 متر به عنوان

سازه اصلی برج شامل آسانسور ، پله های اضطراری و کانال های تاسیساتی. ب) راس

برج در دوازده طبقه با زیر بنای 11000 متر مربع با ارتفاع 65 متر و حداکثر قطر 60

متر شامل فضا های اختصاصی فنی جهت فرستنده تجهیزات هواشناسی و فضاهای

پشتیبانی می باشد. دکل تلویزیونی با ارتفاع 120 متر به صورت چند وجهی با ورق های

فولادی وبه وزن تقریبی 250 تن ساختمان های جنبی برج با سطح زیر بنای بالغ بر

27800مترمربع شامل فضاهای مختلف تجاری و فرهنگی ازجمله آمفی تاتر،سینما، 

گالری های آزاد هنری ، آب نما ها و فضای سبز که با الهام از فضاهای معماری ایرانی

طراحی شده اند.

و حالا قسمت دایناسور ها تمام شد و برویم سر یه چیز دیگه.

عکس های زیبا و دیدنی(برج ها)

ادامه مطلب...

کارت و کتاب های مفید برای شما

در ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

روی چپمن اندروز (1960-1884)بین سال های 1919و1930راهی یک سفر تحقیقاتی به صحرای گوبی شد و در آن جا اولین سنگواره ی آشیانه ی دایناسور ها را همراه با گونه ی جدیدی به نام((پروتوسراتوپس)) کشف کرد.

ایگوانودون یکی از اولین دایناسور های کشف شده بود.دانشمندان روی سنگواره این جانور مطالعه می کردند و عقیده داشتند که شبیه خزنده ای بزرگ گوشتخوار هستند،اما دندان های این جانور نشان می دهد که گیاه خوار بوده است.ایگوانا سوسماری گیاه خوار است و دندان هایی شبیه ایگوانودون دارد.به همین دلیل این دایناسور گیاه خوار را ایگوانودون نامیدند،یعنی دندان ایگوانا.

دانشمندان قبلا فکر می کردند ایگوانودون صاف می استاده و مثل کانگورو روی دمش استراحت می کرده است.اما حالا عقیده دارند که این حیوان روی چهاپایش راه می رفته و فقط برا غذا خوردن می استاده است.

 شناسنام? حیوان

نام:ایگوانودون(دندان ایگوانا)

تلفظ:ایگ-وا-نو-دون

گروه:دایناسور های اورنیتوپود"

محل زندگی:اروپای شمالی

زمان زندگی:اوایل دوره کرتاسه( 135 تا1255 میلیون سال قبل)

طول:9متر

ویژگی های استثنایی:این حیوان روی انگشت اولش زائده ای شاخ مانند و بزرگ داشته که برای دفاع یا بریدن درختان از آن استفاده می کرد.

غذا:گیاهان

دشمن اصلی:دایناسور های بزرگ گوشتخوار مثل نِئووناتور

آیا می دانستید؟انگشن پنجم ایگوانودون کوچک و قابل انعطاف بود و مثل انگشت شست خم می شد.

1-اورنیتوپود:گروه دایناسور های گیاه خوار که معمولا روی دو پا راه می رفتند.این جانوران در اواخر دوره تریاس و تمام دوره ژوراسیک وجود داشتند،اما در

کرتاسه مهم شدند.

سلام دوست عزیز

امروز من می خواهم چند تصویر از فسیل و اسکلت دایناسور ها بذارم.با من همراه باشید!!!

فسیل ها

1-

برای دیدن بقیه به ادامه مطلب مراجعه فرمائید.

ادامه مطلب...

ایکتیوزور مثل دلفین ها دوست داشت در جریان آب بازی کند،در امواج غوطه بخورد و بیرون آب بپرد.مثل آن ها دوست با دندان های کوچک و تیز خود ماهی های مرکب و ماهی های کوچک تر را بخورد.

مثل دلفین برای تنفس به سطح آب می آمد.ایکتیوزور شناگری بسیارسریع بود.او با تکان دادن دمش از چب به راست،به جلو حرکت می کرد و برای شنا از باله هایش استفاده می کرد.مثل دلفین،مادر بچه اش را بزرگ می کرد و روش شکار را به او می آموخت.با این همه،ایکتیوزور پستاندار نبود.او خزنده ای بود که به آب برگشته بود و همان جا ماندگار شده بود.

بارنوم براون (1963-1873) فعالیت های خود را در سال 1898در موزه ی تاریخ ملی آمریکا آغاز کرد.وی در سال 1901 به نمونه ای از اسکلت یک دایناسور کشف شده در مونتانا برخورد کرد و یک سال بعد به منظور انجام تحقیقات به آن منطقه پا گذاشت.او برای اولین بار توانست بخش هایی از اسکلت یک گونه جدید دایناسور گوشت خوار را کشف کند و سرانجام در سال 1905 دایناسور غول پیکر براون،((تیرانوساروس رکس))نام گرفت.

سال کشف: 1878

زمان زندگی:ژوراسیک

طول:50متر

ارتفاع:6متر

جرم:30000کیلوگرم

غذا:گیاه

محل زندگی جانور:آمریکای شمالی

بیشتر بدانید:

طویل ترین اسکلت یافته شده از دایناسور ها متعلق به این جانور است.این جانور برای تغذیه روی دوپای عقبی اش می ایستاده و به دمش تکیه می کرده و دراین حالت استخوان های بزرگ دمش سنگینی زیاد آن را تحمل می کرده است.این دایناسور ها به صورت گروهی زندگی می کرده اند،گروهی بودن این امکان را به آن ها می داده است تا بتوانند در برابر مهاجمان دفاع کنند به علت این که به غذای زیادی نیاز داشته آن ها به صورت گروهی از یک منطقه به منطقه ی دیگر مهاجرت می کردند.