یکی از فواید گیاه والک گیاه ناراحتی های دستگاه هاضمه را رفع می کند و ...

متخصص داروسازی گیاهی گفت: تحقیقات نشان داده است که گیاه والک ناراحتی های دستگاه هاضمه و گوارش را رفع می کند.

ایشان افزود: والک ، گیاهی از خانواده لیلیاسه و شبیه  سیر است اما بوی آن ملایم تر و طعم آن شیرین تر از سیر است.

این عضو هیات علمی موسسه طب اسلامی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی تهران اضافه کرد: والک، نوعی سبزی صحرایی و دارای برگ های بلند و نوک تیز و دم برگ بلندی است که برای تصفیه خون، مفید است.

شجاعی گفت: این سبزی همچنین موجب کاهش کلسترول خون و کاهش خفیف سطح قند خون می شود.

وی، خواص آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و مهار تجمع پلاکت را از دیگر خواص والک برشمرد و افزود: گیاه والک می تواند برای مشکلات قلبی و عروقی مفید باشد.

متخصص داروسازی گیاهی اظهار داشت: هرچند تماس با گیاه والک می تواند برخی حساسیت های پوستی را ایجاد کند اما درعین حال پمادهای ساخته شده از عصاره این گیاه در درمان برخی از بثورات -دانه های- پوستی و کورک -نوعی جوش بزرگ پوستی- تاثیرگذار است.

شجاعی خاطرنشان کرد: والک که در خارج از کشور به آن سیر خرسی می گویند ، پیاز زیرزمینی شبیه سیر دارد و در مناطق کوهستانی مانند رشته کوه های البرز و در مناطق فشم، همدان و کرمانشاه می روید.

وی یادآور شد: این سبزی صحرایی را فقط در فصل بهار می توان جمع آوری کرد اما می توان از سبزی خشک این گیاه نیز استفاده کرد اما در این حالت توصیه می شود از روش سایه خشک یا فریز برای نگهداری آن استفاده شود.

متخصص داروسازی گیاهی گفت: بهترین حالت استفاده از والک ، بصورت تازه است که در مناطق گوناگون کشور به عنوان سبزی خوردن و گاهی در طبخ غذاها مانند کوکو بکار گرفته می شود.

موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد .در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند...

خواص : موز Banana
نام علمی Musa sapientum

گیاه شناسی
موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است . برگهای آن بسیار بزرگ و پهن و گاهی تا 2 متر می رسد . گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت می شده است . در سال 1482 پرتغالیها موز را در سواحل گینه پیدا کردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی قاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می شود .موز را هنگامیکه هنوز سبز است از درخت می چینند و به مناطق مختلف می فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می رسانند .

موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد .در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند و همراه با برنج و لوبیا می خورند در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می کنند
هنگامیکه موز انتخاب می کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است . موز نارس بدلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است .
در موز چند ماده شیمیایی بسیار مهم مانند سروتونین ، نوروپی تفرین ، دوپامین و کاته چولامین وجود دارد .

خواص داروئی:
موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می کند . موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می باشد
1)بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد
2)موز ملین بوده و همچنین درمان اسهال و اسهال خونی است
3)موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتما باید موز بخورند
4)موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است
5)موز درمان زخم معده و روده می باشد
6)گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است
7)شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی است
8)جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد
9)ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است
10)ریشه موز دفع کننده کرم معده است
11)موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد
12)موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.
13)برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید
14)موز مدر است
15)موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند.

منبع:آکا ایران

خوردن، بوبیدن و مالیدن خیار بر پیشانی جهت رفع سردرد مفید است. قطره قطره ریختن آب خیار در بینی و بوییدن آن جهت رفع گرفتگی، بی حوصلگی و کم خوابی مفید است. آشامیدن آب خیار جهت رفع اکثر تب های شدید، تسکین حرارت صفرا و خون، التهاب معده، رفع تشنگی، پاک کردن کبد، زیاد شدن ادرار، دفع سنگ کلیه و مثانه و بهبود یرقان سودمند است.
جوشانده پوست خیار، درمان خوبی برای یرقان است.
یک لیوان آب خیار با نیم سیر نبات، مسهل خوب و گوارایی است و صفرا و سودا را از معده به خوبی خارج می نماید که برای این کار آب خیار رسیده که کمی ترش مزه می باشد، بهتر است. اگر مقداری میخک را در آب خیار خیسانده و پس از 24 ساعت آن را صاف کرده و با عسل نوش جان نمایید، رنگ رخسارتان باز می شود؛ در حقیقت به کبد شما جلا می دهد و روح را شاداب می نماید.
اگر مبتلا به مرض قند هستید تا می توانید از خیار و تخم خیار استفاده کنید.
خیار از نظر طب قدیم ایران سرد است و خنک کننده بدن می باشد و به هضم غذا کمک می کند.
سایر خواص درمانی خیار شامل موارد زیر است :

1) حل کننده اورات و اسید اوریک است، بنابراین بیماری نقرس را درمان می کند.

2) ادرار آور است و برای رفع سوزش ادرار مفید است.

3) خون را تصفیه می کند.

4) خیار برای درمان مبتلایان به سوزش و بند آمدن ادرار مفید است.

5) عصاره برگ های له شده خیار ایجاد تهوع می کند، بنابراین در مسمومیت ها و اختلالات دستگاه گوارش مصرف می شود.

6) خیار عطش را تسکین می دهد.

7) خیار ملین است.
خیار کبد را جلا می دهد و صفرا را از معده به خوبی خارج می کند.
8) اگر خیار را حلقه حلقه کرده و روی پوست صورت بگذارید،

چین و چروک های صورت را از بین می برد و صورت را جوان می کند.
9) اگر پوست شما چرب است خیار را با آب مقطر بپزید و با این آب صورت خود را شست و شو دهید.

10) اگر می خواهید همیشه لطافت پوست خود را حفظ کنید، همه روزه از لوسیون زیر استفاده کنید:

یک خیار معمولی را با دو لیون آب بجوشانید تا حجم آن یک لیوان شود. سپس آن را صاف کنید و بگذارید سرد شود. بعد 50 گرم بادام خام و پوست کنده را آسیاب کرده و با این آب مخلوط کنید. آن را به هم بزنید و با پارچه صاف کنید. به محلول صاف شده 250 گرم الکل سفید و یک گرم اسانس گل سرخ اضافه کنید و کاملا هم بزنید. هر روز از این لوسیون طبیعی به صورت خود بزنید تا پوست شما همیشه جوان بماند.
11) برای درمان اگزما، ترکیدن پوست و رفع خارش آن مفید است.

12) جوشانده پوست خیار برای یرقان داروی بسیار خوبی است و برای این کار بهتر است سه روز متوالی آن را نوش جان نمایید.

همیشه باید خیار را قبل از غذا خورد که به هضم غذا کمک کند.

مضرات :
اشخاصی که ناراحتی معده دارند، نباید در مصرف خیار زیاده روی کنند زیرا ممکن است باعث اختلال در دستگاه گوارش گردد.
خیار نفاخ است، چون سریعا در معده فاسد می شود. برای رفع نفخ و دل درد ناشی از خوردن خیار می توانید مقداری عرق نعنا یا کمی آبجوش و نبات بخورید.

همیشه باید خیار را قبل از غذا خورد که به هضم غذا کمک کند. کسانی که نمی توانند خیار را خوب هضم کنند، باید آن را با نمک بخورند.

گیاه کرفس به خانواده ی جعفری (umbelliferae) تعلق دارد. این گیاه در اکثر کشور های اروپائی، غرب آسیا، هندوستان، چین و شمال و جنوب آفریقا کشت می شود و از زمان قدیم به عنوان دارو و غذا مورد توجه بوده و استفاده از آن هم چنان به طور وسیع ادامه دارد. امروزه اگرچه اکثر دارو های تهیه شده از دانه ی کرفس هستند، ولی اثرات ساقه و برگ آن که در دسترس مردم می باشند، کم تر از اثرات همان دانه ها نیست. بیشترین محصول دانه ی کرفس جهت دارو از کشور چین و تعدادی نیز از کشور های اروپائی تأمین می شود. کرفس گذشته از این که به عنوان یک سبزی مقوی در تغذیه نقش دارد، دارای اثرات دارویی متعددی است که مهم ترین آن ها به قرار زیر است.

اثر ضد نقرس:

مواد موجود در کرفس دارای خاصیت کاهش اسید اوریک هستند. به همین دلیل از تجمع بیش از حد کریستال اورات در مفاصل جلوگیری کرده و درد مفاصل به ویژه مفاصل پا (سر زانو) را کاهش می دهد.

اثر ادرار آور:

کرفس دارای خاصیت دیورتیک (diuretic) یا به اصطلاح ادار آور خوبی است و می تواند در دفع بعضی از سنگ های مجاری ادرار مؤثر باشد. هم چنین چون دارای خاصیت ضد میکروبی است، در ضد عفونی کردن مجاری اداری تأثیر دارد.

اثر ضد نفخ:

کرفس به علت دارا بودن اسانس (رایحه) دارای خاصیت ضد نفخ و محرک هضم غذا می باشد. به همین دلیل از گذشته های دور در جهت بر طرف کردن نفخ و بعضی از مشکلات معده مورد استفاده بوده است.

اثر مسکن و آرام بخش:

تجزیه ی مواد موجود در کرفس نشان داده است که ترکیباتی از جمله متیل فنالاید که در کرفس وجود دارند، دارای خاصیت کاهش اسپاسم، آرام بخش و مسکن هستند.

اثر ضد احتباس آب در بدن:

کرفس دارای خاصیت خروج آب اضافی در بدن است. از این خاصیت کرفس می توان در جلوگیری از چاقی هائی که به علت احتباس آب در بدن به وجود آمده است (ادم)، استفاده کرد. از خواص دیگر کرفس می توان اثر کاهش فشار خون و تا حدی ضد روماتیسم بودن آن را نام برد. در طب شرق و به ویژه در چین، کرفس را به عنوان تنظیم کننده ی اثر غذا های گرم و ادویه جات تند به کار می برند؛ زیرا کرفس جزو غذا های سرد و مرطوب، طبقه بندی شده است. در قدیم کرفس را بیش تر در فصل زمستان و اوایل فصل بهار مصرف می کرده اند و معتقد بوده اند که در فصل زمستان به علت جمع شدن بیش تر سموم در بدن، ایجاد رخوت و سستی بیش تر از فصول دیگر است و چون کرفس دارای خاصیت ضد سم می باشد، با خنثی کردن آن ها نشاط ایجاد می کند و به عنوان یک گیاه نشاط آور ذکر شده است.

اثر افزایش شیر:

یکی دیگر از خواص کرفس ازدیاد شیر مادران شیرده پس از وضع حمل است.

تذکر:

نکاتی که به عنوان احتیاط باید در نظر داشت این که، افراد مبتلا به تورم کلیه باید از مصرف زیاد کرفس خودداری کنند. هم چنین زنان حامله در خوردن دانه ی کرفس باید مواظب باشند چون مصرف مقدار زیاد دانه ی کرفس باعث تحریک رحم می شود.
هم چنین افراد به نور باید از خوردن بیش از اندازه ی دانه ی کرفس خودداری کنند. چون ممکن است باعث درماتیت های پوستی در آن ها شود. با توجه به این که دانه ی کرفس دارای خاصیت ضد ورم است، از آن در انگلستان بیش از 60 فرآورده ی ضد ورم تهیه می کنند.

چگونگی مصرف:

کرفس می تواند به صورت پخته و یا خام مصرف شود.
البته با توجه به این که بعضی از خواص کرفس مربوط به ترکیبات موجود در اسانس (رایحه) آن است که در اثر پختن تا حد زیادی از بین می رود، لذا اثرات کرفس خام به مراتب بیش تر از پخته ی آن است.
بنابراین برای کسب اثرات درمانی مذکور، بهتر است از کرفس تازه و یا آب آن استفاده شود. مقدار مصرف کرفس به طور عادی روزانه حدود صد گرم خام و یا یک استکان از آب برگ و ساقه ی آن است.

زمانی بود که جنبه دارویی گیاهان بر وجه خوراکی و غذای آن می چربید و اطبا مرتب آن ها را برای انواع و اقسام امراض، تجویز می کردند و مردمان آن روزگاران نیز از خواص گیاهان و دانه ها و گل ها و ریشه ها و برگ ها و... اطلاعات بیشتری داشتند.  

زمانی بود که جنبه دارویی گیاهان بر وجه خوراکی و غذای آن می چربید و اطبا مرتب آن ها را برای انواع و اقسام امراض، تجویز می کردند و مردمان آن روزگاران نیز از خواص گیاهان و دانه ها و گل ها و ریشه ها و برگ ها و... اطلاعات بیشتری داشتند. شاید امروز کمتر کسی بداند که نام علمی «پونه» از واژه لاتینی «پولکی» به معنای شپش مشتق شده است و یا «ترخون» به معنای «اژدهای کوچک» است و اگر جایی به واژه «اسپرغم» برخورد، هاج و واج بماند که این دیگر چه گیاهی است، غافل از این که ممکن است این سبزی خوش طعم را ناهار همراه با کباب میل کرده باشد.

رومیان قدیم از پونه برای دفع شپش استفاده می کرده اند و برای این کار یا آن ها را در اتاق آلوده می سوزانیده اند و یا روی رختخواب می پاشیدند. سرخ پوستان امریکایی چای پونه را برای درمان دردهای ناشی از گرفتگی عضلات و همچنین مداوای سرما خورگی می نوشیدند. اطبا از قدیم همواره خوردن دم کرده برگ های پونه را به دختران و زنان توصیه می کردند. این شیوه هنوز مورد علاقه اهالی بریتانیاست، سنتی خانگی برای سرماخورگی وزکام.
«دراکون کولوس» لغتی است یونانی برای ترخون بدان سبب که ریشه گیاه، مارپیچی است. امروزه دیگر از ترخون استفاده درمانی نمی شود، اما یکی از متداول ترین گیاهان در آشپزی است و در شمار سبزی های معطر جای دارد. در فرانسه از ترخون برای تهیه سرکه ترخون، خردل ترخون و همچنین تهیه انواع املت ها استفاده می شود. ترخون روسی از سایر نقاط جهان، تندتر و معطرتر است. امروزه از ترخون در طبخ غذاهای گوشتی، خوراک ماهی و مرغ بیشتر استفاده می شود.
«ریحان» واژه ای غربی و معادل «اسپرغم» فارسی است. این گیاه بومی کشور هند است و تقریباً در تمام دنیا به عنوان یک طعم دهنده و عطر دهنده به غذا مورد استفاده قرار می گیرد. ریحان گیاهی نفخ شکن و با خواص دارویی بسیار معروف است که چنانچه روزانه پس از غذای سنگین یک فنجان دم کرده ریحان میل شود، غم و افسردگی و اندوه از فرد دور می شود.

سفره های ایرانی با سبزی خوردن سبز می شود. سبزی ها نه تنها سفره را زیبا می کنند و باعث تحریک اشتها می شوند, بلکه با دارا بودن انواع ویتامین ها و مواد معدنی برای سلامت هم بسیار مفید هستند. به طوری که کارشناسان تغذیه مصرف روزانه 3 تا 5 "سروینگ" سبزیجات را به افراد توصیه می کنند.

هر سروینگ معادل یک لیوان سبزیجات خام یا نصف لیوان سبزیجات پخته است. ریحان : ریحان منبع خوبی از ویتامینA , بتاکاروتن, ویتامین B6 و منیزیم به شمار می رود. 5 برگ ریحان کمتر از 1 کالری انرژی دارد ودر عین حال, حاوی بیش از 96 واحد بین المللی ویتامین آ , 3/85 میلی گرم کلسیم, 11/5 میلی گرم پتاسیم به اضافه مقادیر کمتری از ویتامینC و دیگر ویتامین ها, مواد معدنی, پروتئین وفیبر است. علاوه بر این, ریحان حاوی فلاونوئید ها و آنتی اکسیدان ها هم هست و به همین دلیل در پیشگیری از بروز سرطان نقش دارد. ریحان گیاهی ضد اسپاسم, اشتها آور, خلط آور(جهت درمان سرفه), ضد نفخ و ضد تهوع است. همچنین باعث تحریک ترشح شیر در مادران شیرده می شود و در از بین بردن کرم های روده ای و در درمان کرامپ معده, ورم معده, یبوست و التهاب روده هم کاربرد دارد. ریحان بر روی سیستم عصبی تاثیر می گذارد و در درمان تحریک های عصبی, خستگی, افسردگی, اضطراب و بی خوابی نقش قابل توجهی دارد. شاید این نکته را هم بدانید که به منظور کاهش خارش و التهاب ناشی از نیش حشرات, می توانید ریحان تازه را به محل آسیب دیده گی بمالید. هنگام خرید ریحان دقت کنید که برگ های ریحان سبز و درخشان بوده و فاقد هر گونه لکه قهوه ای باشد.شما می توانید از ریحان به صورت تازه, فریز شده ویا خشک در غذا هایی چون سوپ, خوراک ماهی, املت, سس خوراک پاستا, پیتزا و یا به همراه دیگر سبزی ها به عنوان سبزی خوردن استفاده کنید. همچنین می توانید ریحان تازه را به سالادها, سرکه و روغن زیتون اضافه کنید تا از طعم مطلوب آن در انواع خوردنی ها لذت ببرید.ولی حتما به این نکته توجه داشته باشید که اگر می خواهید ریحان را به غذای در حال پخت اضافه کنید, در انتهای پخت این کار را انجام دهید تا طعم و بوی ریحان در غذا باقی بماند و در حین پخت از بین نرود.تره :برگ های تره حاوی مقادیر زیادی ویتامینA ,C و مواد معدنی همچون آهن است. همچنین در تره ماده ای وجود دارد که قادر است ویتامینB را به صورت فعال آن تبدیل کند. تره خواص ضد سرطانی دارد و تا حدی قادر است بیماری آسم را تسکین دهد. همچنین تره در جلوگیری از بروز بیماری های قلبی نقش دارد و برای بهبود بواسیر هم به کار می رود. در ضمن با افزودن تره به غذا هایی مثل گوشت و ماهی می توان بوی بد آنها را کاهش داد.
برگرفته از سایت طعام اسرار

در تحقیقاتی که توسط محققان آمریکایی دانشگاه‌ ماساچوست لوول صورت گرفته مصرف آب سیب می‌تواند سبب بهبود خلق‌و‌خوی افراد مبتلا به آلزایمر شود . نوشیدن آب سیب از آسیب های شناختی و آلزایمر در میانسالی جلوگیری می کند و در بهبود عملکرد و جلوگیری از کاهش حافظه و هوشیاری در پیری مؤثر است

به گزارش خبرگزاری فرانسه و طبق مقاله‌ای که در مجله Alzheimer’s Disease & other Dementias منتشر شده است محققان پس از زیر نظر گرفتن 21 فرد مبتلا به آلزایمر در حد متوسط و شدید متوجه شدند مصرف2 لیوان آب سیب یا 120 میلی‌لیتر در روز می‌تواند تا 27 درصد از نشانه‌های رفتاری و روانی مربوط به زوال عقل بکاهد. به گفته محققان تغییرات اساسی در پی مصرف آب سیب به ویژه در حالات اضطرابی، لرزش‌ها و جنون این افراد رخ می‌دهد و سبب بهبود حالات و خلق و خوی آنها می‌شود. مصرف منظم آب سیب نه تنها برای حفظ عملکرد مغز در بهترین حالت خود و بلکه برای به تأخیر انداختن علل کلیدی بیماری آلزایمر و در نتیجه افزایش روش های درمان مؤثر است.

از نظر شیمیایی پرتقال را منبع غنی ویتامینC می دانند و جالب آنکه پوست آن در بسیاری موارد حتی مغذی تر از پرتقال است. کارشناسان مؤسسه ملی سرطان آمریکا معتقدند موارد سرطان معده در آمریکا تقریباً کم است، زیرا در تمام ماه های سال پرتقال و مرکبات در دسترس همه قرار دارد و بیشتر مردم آنها را مصرف می کنند. ویتامینC یکی از عوامل مهم مهارکننده سرطان است به طوری که این ویتامین را دشمن نیرومندی بر علیه یکی از عوامل شناخته شده سرطان زا یعنی نیتروزامین ها(Nitrosamies) می شناسند...

مصرف زیاد پرتقال علاوه بر پیشگیری از سرطان معده ، در پیشگیری از انواع دیگر سرطان ها نیز مؤثر است. از جمله سرطان مری در اشخاصی که زیاد پرتقال می خورند، 50 درصد کمتر از اشخاصی است که آن را کمتر مصرف می کنند و یا اصلاً نمی خورند. همچنین میزان ابتلا به سرطان لوزالمعده در مصرف کنندگان پرتقال در پایین ترین حد قرار دارد.

محققان دریافته اند که پرتقال و سایر مرکبات در پایین آوردن کلسترول خون نیز مؤثرند و این خاصیت مدیون وجود پکتین(Pectin) یا ماده الیافی پوست و ورقه های نازک مابین پره های پرتقال است. در مواردی که هدف کاهش کلسترول و تأمین سلامت شریان ها باشد، برای استفاده از حداکثر نیروی درمانی پرتقال، توصیه می شود که پرتقال را با لایه سفید رنگ زیر پوست و لایه های نازک داخل پرتقال که حاوی پکتین هستند مصرف کنید.

پیشگیری از عفونت های ویروسی از خواص دیگر پرتقال است که در عصاره آن وجود دارد. دانشمندان این خاصیت را فقط به دلیل ویتامینC موجود در آن نمی دانند، بلکه معتقدند که ممکن است یک ترکیب ناشناخته ضد ویروسی نیز در عصاره پرتقال موجود باشد.

لازم است بدانید که یک لیوان آب پرتقال دارای 120 میلی گرم ویتامین Cیعنی دوبرابر مقدار توصیه شده در روز است و علاوه بر آن دارای مقادیری کلسیم، پتاسیم، نیاسین و اسید فولیک است. آب پرتقال سرشار از الیاف (فیبر) است، به ویژه اگر با (Pulpe) یا گوشت میوه مصرف شود. آب پرتقال هر اندازه که سردتر باشد و در یخچال نگهداری شود ویتامین Cآن بیشتر حفظ خواهد شد.

ترکیب شیمیایی پرتقال

از تجزیه قسمت خوراکی 100 گرم پرتقال علاوه بر آب، مواد زیر به دست می آید:
75 واحد بین المللی
ویتامینA 
25 میلی گرم
یتامینB 
50 میلی گرم
یتامینB 
05/ تا 5/1 گرم
پروتئین 
5/5 تا 7/9 گرم
موادقندی 
2/0 گرم
سلولز
اینوریتول، پکتین، لیگنین، هورمون های نمو، اسانس ها، آنزیم های پروکسیداز، موادمعدنی شامل: سدیم 3 میلی گرم، منیزیوم 12 میلی گرم، فسفر22 میلی گرم، گوگرد10 میلی گرم، کلر3 میلی گرم، پتاسیم 187 میلی گرم، کلسیم 43 میلی گرم، منگنز05/0 میلی گرم، مس 04/0 میلی گرم و روی 17/0 میلی گرم.

آب پرتقال صحیح چگونه به دست می آید؟

پرتقال را پوست کنده، البته مانند پوست کندن یک سیب، یعنی پوست دوم سفید رنگ روی آن بماند و بعد به قطعات کوچک ببرید و در ماشین آب میوه گیری بیندازید، درست مثل زمانی که می خواهید آب هویج بگیرید. آب پرتقال شما باید شیری رنگ باشد و نه کاملاً نارنجی ( از دیدگاه طب نتروپت و درمان های طبیعی).

فشار خون بالا و نوشیدن آب پرتقال

افرادی که فشار خونشان بالاست و برای کنترل آن دارو مصرف می کنند، به احتمال زیاد به دلیل استفاده از داروهای ضد فشار خون و یا به دلیل بالابودن سدیم در بدنشان، پتاسیم آنها از حد طبیعی(5-5/3) پائین تر آمده و مشکلاتی در وضع سلامت آن به وجود می آورد. این بیماران باید به طور مرتب پتاسیم خونشان را مورد آزمایش قرارداده و کاملاً زیر نظر باشند.
البته درمان کمبود پتاسیم به طور مصنوعی امکان پذیر است و با تجویز پزشک صورت می گیرد، ولی این بیماران باید همیشه در تغذیه روزانه خود از موادغذایی حاوی پتاسیم بالا استفاده کنند. آب پرتقال سرشار از پتاسیم است و در یک لیوان بزرگ آب پرتقال حدود 350 میلی گرم پتاسیم وجود دارد.

میوه های زرد مانند موز- انواع مرکبات- زردآلو- هلو- انگور- خرما و طالبی نیز دارای پتاسیم فراوان هستند، ولی چون آب پرتقال کالری کمتری دارد مناسب تر است، زیرا مواد خوراکی که کالری زیاد تولید می کنند برای مبتلایان به فشار خون مناسب نیستند.

توصیه هایی درباره مصرف پرتقال

1- آب پرتقال با مزه شیرین متمایل به ترش، سرشار از انواع ویتامین ها می باشد، مخصوصاً از نظر مقدار ویتامینC بسیار غنی است؛ بنابراین توصیه می شود به منظور تأمین ویتامینC و ایجاد نیرو و مقاومت در مقابل انواع بیماری ها، در طول 24 ساعت به میزان یک تا دو لیوان از آب پرتقال بنوشید.
هر 28 گرم پرتقال حاوی 11 کیلوکالری ارزش انرژی زایی است.

2- آب پرتقال به علت دارابودن پروتئین و کلسیم قابل جذب و نیز قند کافی، یک ماده مغذی و مقوی محسوب می شود که می توان به منظور تقویت عمومی بدن از آن استفاده نمود.

3- وجود هورمون های نمو، کلسیم، فسفر، آهن، ویتامینA و ویتامین C در پرتقال، شرایط لازم را برای رشد ونمو استخوان ها و عاج سازی به منظور استحکام دندان ها فراهم می کند؛ برای تقویت و رشد اطفال و نیز تأمین موادلازم بدن، مصرف آن به زنان باردار و شیرده توصیه می شود.

4- مصرف پرتقال به دلیل این که حاوی موادمعدنی کافی به ویژه پتاسیم است، منجر به افزایش حجم ادرار در طول شبانه روز می شود و از این طریق سموم بدن دفع می گردد؛ در نتیجه انسان را با نشاط می سازد.

لازم به ذکر است آن عده از بیماران آسمی، رماتیسمی و پوستی که روزانه مقداری ترکیبات کورتون مصرف می کنند برای جلوگیری از خیز و عوارض دیگر، پیوسته باید مقداری پتاسیم مصرف کنند که البته طبیعی ترین راه، مصرف پرتقال است.

5- در فصولی که پرتقال فراوان است، بهترین و طبیعی ترین راه مبارزه با یبوست خوردن روزانه یک تا دو لیوان آب پرتقال است.

6- قبل از این که پرتقال کاملاً رسیده شود، با فشردن قسمت خارجی پوست پرتقال تازه، اسانس پرتقال به رنگ زرد و بوی معطر و طعم ملایم جدا می شود که از آن در تهیه ادکلن، محلول های زیبایی و معطر کردن شربت های طبی استفاده می نمایند.

7- اسانس پرتقال خاصیت ضدعفوی کنندگی دارد؛ بنابراین در تهیه پمادهای ضدعفونی کننده به کار می رود.

8- پرتقال بهترین محرک برای افزایش اشتها است؛ به همین دلیل سعی کنید آن را قبل از غذا میل کنید نه بعد از آن.

فصل هفتم

                 میوه و سبزیجات