تا زمانی که وویجر2 در تاریخ 25 اوت 1989 از نپتون تصویربرداری کرد، اطلاعات چندانی در مورد این سیاره وجود نداشت و بیشتر اطلاعات امروزی ما از همین یک ملاقات با این سیاره است. این تصاویر، نپتون را به شکل سیاره‌ای درخشان و آبی رنگ نشان می‌دهد که ابرهای سفید سطح آن را تزیین کرده‌اند.

در اتمسفر نپتون، ابرهای سفید بزرگی هستند که با سرعت به اطراف حرکت می‌کنند.

زمانی که وویجر 2 نپتون را دید، غبارهای عظیمی مانند آنچه در مشتری مشاهده می‌شود، در این سیاره هم وجود داشت. این غبارها به صورت نقطه بیضی شکل تیره‌ای روی سطح این سیاره مشاهده می‌شود. هیچ اطلاعاتی در باره این که این غبارها چه زمانی تشکیل شدند یا اینکه هنوز هم موجود هستند یا خیر وجود ندارد.

در تصاویر اخیری که توسط تلسکوپ فضایی هابل به زمین ارسال شده است اثری از نقطه تاریک دیده نمی‌شود و به جای آن دو نقطه تاریک دیگر مشهود بود که شاید آنها هم تا کنون از بین رفته باشند.

سیاره نپتون

نپتون منطقه‌ای بسیار بادگیر است. هیچ یک از سیارات منظومه شمسی بادهایی به قدرت بادهای سیاره نپتون ندارند به طوری که بادهای نزدیک "نقطه تاریک بزرگ" تقریبا به 1931 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. شاید اتمسفر بادگیر نپتون است که باعث پدیدار و پنهان شدن نقطه تاریک این سیاره می‌شود.

حلقه‌های نپتون

سیاره نپتون 6 حلقه دارد که به دور این سیاره پیچیده‌اند. عقیده کارشناسان بر این است که این حلقه‌ها به تازگی تشکیل شده‌اند. حلقه‌های نپتون در مقایسه با حلقه‌های سیارات دیگر نامرتب است و ضخامت برخی مناطق روی این حلقه‌ها متفاوت است.

وزن در سیاره نپتون

اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد وزن آن روی سیاره نپتون 36 کیلو گرم خواهد بود.

قمرهای نپتون

سیاره نپتون 13 قمر شناخته شده دارد. به علت دوری بسیار زیاد این سیاره از زمین، مشاهده بسیاری چیزها در آن برای ما ممکن نشده است. احتمالا قمرهای بسیاری به دور این سیاره آبی رنگ می‌چرخند که ما هنوز موفق به کشف آنها نشده‌ایم. اولین قمری از نپتون که کشف شد تریتون نام گرفت. این قمر در سال 1846 و 17 روز پس از کشف نپتون توسط یک منجم آماتور انگلیسی به نام ویلیام لسل کشف شد.

اسامی دیگر قمرهای نپتون عبارتند از: دسپینا، گالاتی، هالیمد، لائومدیا، لاریسا، نایاد، نسو، پروتوس، سامات، سائو و تالاسا

:: برچسب‌ها: سیارات