در میان سبک‌های مختلف نان چوان، معروف‌ترین آنها عبارتند از: هانگ جیاچوان، لیا جیا چوان، کای جیا چوان، لی جیاچوان، موجیاچوان، اینها 5 مدرسه برتر نان چوان می‌باشند.

بی چوان، (بوکس شمالی) اصطلاح عامی می باشد برای مدارس مختلف ووشو در استان‌های شمال رود یانگ تسه سرعت و قدرت، از ویژگی‌های مدارس شمالی است و این مدارس بر روی انواع لگدها و حرکات پا تاکید فراوان دارند.

از این رو گفته می‌شود «مشت‌های جنوبی، پاهای شمالی» سبکهای عمده مدارس شمالی ووشو (wushu) عبارتند از:

شائولین چوان، فنزی چوان، پائو چوان، هانگ چوان، تونگ بی چوان، میزون چوان، لی یوهه چوان، تن توئی، چیوجیائو(ضربه‌های تند پا)، باجی چوان(بوکس نهائی)، تای زوچانگ چوان و میان چوان(بوکس نخ ابریشمی).

امروزه در مسابقات، سبک‌ها در 7 دسته قرار می‌گیرند:

دسته چانگ چوان آزاد:

روتین هایی که از زمان تاسیس چین جدید بوجود آمده اند. این روتین‌ها که بر پایه شاخه سنتی چانگ چوان شکل گرفته‌اند شامل استقرارهای معین، استانداردها و مواد آموزشی یکنواخت است و به خاطر حرکات پر تحرک و گسترده شان برای کودکان مناسب‌ترند.

دسته تای چی چوان: شامل تمامی سبک‌های سنتی و جدید می‌باشد . این استقرارها که برای بیشتر افراد مناسب اند، در درمان بیماری و تقویت ساختار بدنی مفید می‌باشند.

دسته نان چوان: حرکات این سبکهای جنوبی قدرتی و پرتکاپو هستند و دارای تنوعی از ضربات دست و فریادهای انفجاری هماهنگ با حرکات می باشند.

دسته زونگ پی باگوا: ویژگی آن حرکات با ثبات، ریشه دار و فرم های ساده است . رهبری حرکات بر عهده ذهن می باشد و بر هماهنگی ذهن، فرم و نبرد تاکید دارد.

دسته تونگ بی پی گوا: سبکهایی که ویژگیشان حرکات آزاد در مسیر های وسیع، ضربات بلند و با فاصله زیاد، تحت فشار قرار دادن حریف با انفجارهای سریع و متمرکز می باشند.

دسته دی تانگ: تقلیدی- سبک زنده و پر شوری که پرش ها و غلتیدن های فراوانی به تقلید از حیوانات مختلف دارد.

دسته آزاد: آمیزه‌ای از سبک‌های مختلف سنتی شمالی است. این سبک‌ها همراه حرکات پر تحرک و موج دارشان با سرعت بالائی اجرا می‌شوند.

18 سلاح رزمی

ووشوی چینی علاوه بر فنون استاندارد مبارزه تن به تن به تمرین با سلاح هم توجه دارد. نه تنها اکثریت این سلاح‌ها بر گرفته شده از سلاح‌های سنتی می‌باشند بلکه عبارت «18 سلاح رزمی» نیز از زمان قدیم مرسوم بوده است.

نیزه بلند، کمان بلند، کمان تفنگی ، چکش، گرز، عصا، چماق، شمشیر، زنجیر، قلابها، خنجر ترکیبی با تبر، تیشه ساتور ، تبر دسته کوتاه، تبرزین، سپهر ، چوب دستی ، نیزه، شن کش.

در دوره های تاریخی مختلف و شاخه های متفاوت ووشو ، سلاح هایی که عنوان «18 سلاح» را یدک می‌کشیدند، متغیر بوده‌اند.
امروزه این عبارت معمولا" بر سلاح های زیر اطلاق می‌شود:

شمشیر پهن، نیزه، شمشیر دو بند، تبرزین، تبر دسته کوتاه، پارو( بیل) ، چنگال، عصا، ساتور،چکش، چماق، نیزه تیغه بلند، گرز «چوب»، خنجر ترکیبی با تبر، چنگک، نیزه سه شاخه.

سلاح های دیگری که معمولا" استفاده می‌شوند عبارتند از: خنجر امی، ایپون، چماق دسته خمیده و قلاب است.

هر کدام از این دسته‌ها، دارای نمونه‌های زیادی است. برای مثال دسته شمشیر پهن دسته کوتاه و بلند، شمشیر پهن تکی، شمشیر، شمشیر پهن دو تائی و شمشیرهای 3 سر و دو سر هستند. گرزها شامل: چوب بلند، چوب متوسط، چوب کوتاه، نانچکو دسته بلند و دسته کوتاه و سه قسمت.

امروزه سلاح‌های گوناگون بکار رفته در ووشو به 4 دسته تقسیم می‌شوند:

سلاح‌های بلند: بلندتر از قامت انسان اند و با دو دست بکار می روند و شامل: نیزه، چوب، شمشیر پهن بزرگ، نیزه دسته بلند، کوان دائو، چنگال، نیزه سه شاخه وبیل هستند.

سلاح‌های کوتاه: کوتاه تر از قامت انسان اند و با یک دست بکار میروند و شامل: شمشیر پهن، شمشیر باریک، ساتور، چکش، چوب دستی، عصا، خنجر و سپهر هستند.

سلاح‌های نرم: از طناب، زنجیر و یا حلقه ها برای درست کردن، سلاح های متصل به هم که می توانند به دور یا نزدیک ضربه وارد کنند ، استفاده می شود. اینها با یک یا هر دو دست استفاده می شوند و شامل : زنجیر نه تکه، سانچکو ، چکش پرنده که عبارتند از 2 گوی آهنی که به دو سر یک زنجیر آهنی متصل شده اند- ایپون، پنجه پرنده و نانچکو.

سلاح‌های دو قلو:

در این مورد یک جفت سلاح وجود دارد که هر یک در یکی از دست‌ها قرار می گیرد و شامل: شمشیر پهن 2 تایی، شمشیر باریک دو تایی، قلاب های دو قلو، عصاهای دو قلو، چماق دسته خمیده دو قلو، نیزه های دو تایی، ساتورهای دو تایی، خنجر دو قلو، خنجرهای دو دو، میله های دو تایی با سر هایی به شکل مشت و تبرزین می‌باشند.

روش‌های تمرین ووشو

روش‌های زیادی برای تمرین ووشوی چینی وجود دارد. سه روش اصلی عبارتند از: روتین‌های تمرین، نبرد تن به تن و تمارین پرورش مهارت روتین‌های ووشو شامل سری کاملی از حرکات زنجیره وار بی وقفه است که گاهی به 100 حرکت پشت سر هم می‌رسد برای هر روتین ترکیب، ترتیب و ریتم حرکات متفاوت است و تغییراتی هم در شدت دشواری تکنیکی تمارین به چشم می‌خورند.

این روتین‌های تمرینی ممکن است به صورت‌های زیر باشند:

روتین‌های تک نفره بدون سلاح ، با سلاح، روتین های مبارزه تن به تن نمایشی که توسط 2 یا 3 نفر با یا بدون سلاح یا ترکیبی از مبارزین مسلح و با سلاح گروهی ، بدون سلاح یا با سلاح که همزمان توسط چهار نفر یا بیشتر اجرا می شوند مبارزات تن به تن مبارزاتی اند که توسط 2 مبارز انجام می شوند.

معمولی‌ترین فرم‌های آن عبارتند از:

مبارزه آزاد: مسابقاتی که دارای مبارزه تن به تن و بدون سلاح هستند.. هدف در این مسابقات زمین زدن حریف با مشت و لگد است. مبارزین در پوشیدن لباس های محافظ مختارند.

مبارزه با دست: مسابقه ای با دست خالی که در آن مسابقه دهندگان در ناحیه مچ با هم تماس مداوم دارند و هدف غلبه بر حریف از راه هل دادن یا کشیدن است. مشت، لگد و گلاویز شدن ممنوع است .

مبارزه با چوب دستی کوتاه: هر نفر چوب دست کوتاهی که پوشیده از چرم یا پنبه است در دست دارد .
هر دو لباس محافظ می پوشند و برنده کسی است که اولین ضربه را به حریف بزند.

مبارزه با چوب دست بلند:

هر مبارز میله یا چوب دستی بلندی در دست دارد و لباس محافظ پوشیده است. نفر اول که به حریف ضربه بزند برنده است.

یکی از اصول آموزش ووشو ، تمارین پرورش مهارت، برای بهبود نیرو و تکنینک های پایه ای می باشد. این تمارین شامل تمرین حرکات تعادلی که در آن هنرجو برای مدتی حالت را حفظ می‌کند و تمارین پاها لگد زدن، کشش و غلتیدن است برخی از اساتید فن علاوه بر تمارین 4 روش زیر را هم معتبر و مفید می دانند: استفاده از کیسه بوکس ، کاغذ چند لایه‌ای برای تمرین ضربات، میله‌های متحرک و میله های چوبی.

ارزش ووشوی چینی

یکی از ویژگی های ووشوی چینی این است که در طول تاریخ طولانی اش ، همواره به خاطر ترکیب منحصر به فرد خود از تمرین های سلامتی بخش ، دفاع شصی و هنر و انضباط فردی، بوجود آمده است.

مهارت های دفاع شخصی

از نظر تاریخی، ووشو در اصل بیشتر وابسته به جنگ بود. روش تمرینی که برای دفاع از خود شکل گرفته بود. امروزه هنوز هم ویژگی های مبارزه ای خاص خود را حفظ کرده و چند سبک هنوز هم بر تمرین و توسعه فنون موثر مبارزه تاکید دارد.

قرن‌های اخیر شاهد بسیاری از اساتید بزرگ ووشو بوده‌اند. آنها گام های بلندی در راه ترکیب فنون مبارزه و روش‌های سلامتی بخش برداشته اند روش های آموزشی که برای تمرین بدن و ذهن و مهار کردن کامل توانایی های بدن طراحی شده بودند.

زیبائی ووشوی چینی

ووشو تنها راهی برای افزایش سلامتی و مهارت های فرد نیست . پیوند طولانی آن با حرکات به آن کیفیت هنرمندانه ای بخشیده است. هم زمان بر روی بدن، تعادل، تسلط بر اعصاب و روحیه تاکید دارد. تمارین زنده آن بر جسم تاثیر زیبائی بخش دارند و بر خلق و خو تاثیر مثبت می گذارند. این خصوصیات ، ووشو را به «وویی» یعنی هنر رزمی تبدیل می‌کنند.

ووشو همین طور می تواند، ظاهر فرد را بهتر کند و به آن تناسب، عرض و چالاکی بدهد و روحیه اش را شاداب و متعادل می کند.

:: برچسب‌ها: ورزش

یادداشت جدید

نوشته شده در سه شنبه 91/1/29

ساعت : 2:12 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

فصل هفتم

ورزش

:: برچسب‌ها: ورزش

خواص موز

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27

ساعت : 2:41 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد .در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند...

خواص : موز Banana
نام علمی Musa sapientum

گیاه شناسی
موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است . برگهای آن بسیار بزرگ و پهن و گاهی تا 2 متر می رسد . گلهای آن مجتمع و بصورت سنبله است میوه آن ابتدا سبز و بعد از رسیدن برنگ زرد در می آید .موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت می شده است . در سال 1482 پرتغالیها موز را در سواحل گینه پیدا کردند و به جزائر قناری بردند و سپس بوسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی قاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می شود .موز را هنگامیکه هنوز سبز است از درخت می چینند و به مناطق مختلف می فرستند و در آنجا بوسیله گرما دادن آنرا می رسانند .

موز انواع مختلف دارد یک نوع آن بسیار درشت و نوعی از آن هم خیلی ریز است که مزه شیرینی دارد .در کشورهای استوایی معمولا موز را می پزند و همراه با برنج و لوبیا می خورند در کشورهای آمریکای لاتین موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک می کنند
هنگامیکه موز انتخاب می کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است . موز نارس بدلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است .
در موز چند ماده شیمیایی بسیار مهم مانند سروتونین ، نوروپی تفرین ، دوپامین و کاته چولامین وجود دارد .

خواص داروئی:
موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می کند . موز انرژی زیادی دارد و چون نرم هست غذای خوبی برای کودکان و اشخاص مسن می باشد
1)بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد
2)موز ملین بوده و همچنین درمان اسهال و اسهال خونی است
3)موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتما باید موز بخورند
4)موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است
5)موز درمان زخم معده و روده می باشد
6)گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است
7)شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی است
8)جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد
9)ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است
10)ریشه موز دفع کننده کرم معده است
11)موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصا در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد
12)موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.
13)برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید
14)موز مدر است
15)موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند.

منبع:آکا ایران

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

خواص خیار

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27

ساعت : 2:33 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

خوردن، بوبیدن و مالیدن خیار بر پیشانی جهت رفع سردرد مفید است. قطره قطره ریختن آب خیار در بینی و بوییدن آن جهت رفع گرفتگی، بی حوصلگی و کم خوابی مفید است. آشامیدن آب خیار جهت رفع اکثر تب های شدید، تسکین حرارت صفرا و خون، التهاب معده، رفع تشنگی، پاک کردن کبد، زیاد شدن ادرار، دفع سنگ کلیه و مثانه و بهبود یرقان سودمند است.
جوشانده پوست خیار، درمان خوبی برای یرقان است.
یک لیوان آب خیار با نیم سیر نبات، مسهل خوب و گوارایی است و صفرا و سودا را از معده به خوبی خارج می نماید که برای این کار آب خیار رسیده که کمی ترش مزه می باشد، بهتر است. اگر مقداری میخک را در آب خیار خیسانده و پس از 24 ساعت آن را صاف کرده و با عسل نوش جان نمایید، رنگ رخسارتان باز می شود؛ در حقیقت به کبد شما جلا می دهد و روح را شاداب می نماید.
اگر مبتلا به مرض قند هستید تا می توانید از خیار و تخم خیار استفاده کنید.
خیار از نظر طب قدیم ایران سرد است و خنک کننده بدن می باشد و به هضم غذا کمک می کند.
سایر خواص درمانی خیار شامل موارد زیر است :

1) حل کننده اورات و اسید اوریک است، بنابراین بیماری نقرس را درمان می کند.

2) ادرار آور است و برای رفع سوزش ادرار مفید است.

3) خون را تصفیه می کند.

4) خیار برای درمان مبتلایان به سوزش و بند آمدن ادرار مفید است.

5) عصاره برگ های له شده خیار ایجاد تهوع می کند، بنابراین در مسمومیت ها و اختلالات دستگاه گوارش مصرف می شود.

6) خیار عطش را تسکین می دهد.

7) خیار ملین است.
خیار کبد را جلا می دهد و صفرا را از معده به خوبی خارج می کند.
8) اگر خیار را حلقه حلقه کرده و روی پوست صورت بگذارید،

چین و چروک های صورت را از بین می برد و صورت را جوان می کند.
9) اگر پوست شما چرب است خیار را با آب مقطر بپزید و با این آب صورت خود را شست و شو دهید.

10) اگر می خواهید همیشه لطافت پوست خود را حفظ کنید، همه روزه از لوسیون زیر استفاده کنید:

یک خیار معمولی را با دو لیون آب بجوشانید تا حجم آن یک لیوان شود. سپس آن را صاف کنید و بگذارید سرد شود. بعد 50 گرم بادام خام و پوست کنده را آسیاب کرده و با این آب مخلوط کنید. آن را به هم بزنید و با پارچه صاف کنید. به محلول صاف شده 250 گرم الکل سفید و یک گرم اسانس گل سرخ اضافه کنید و کاملا هم بزنید. هر روز از این لوسیون طبیعی به صورت خود بزنید تا پوست شما همیشه جوان بماند.
11) برای درمان اگزما، ترکیدن پوست و رفع خارش آن مفید است.

12) جوشانده پوست خیار برای یرقان داروی بسیار خوبی است و برای این کار بهتر است سه روز متوالی آن را نوش جان نمایید.

همیشه باید خیار را قبل از غذا خورد که به هضم غذا کمک کند.

مضرات :
اشخاصی که ناراحتی معده دارند، نباید در مصرف خیار زیاده روی کنند زیرا ممکن است باعث اختلال در دستگاه گوارش گردد.
خیار نفاخ است، چون سریعا در معده فاسد می شود. برای رفع نفخ و دل درد ناشی از خوردن خیار می توانید مقداری عرق نعنا یا کمی آبجوش و نبات بخورید.

همیشه باید خیار را قبل از غذا خورد که به هضم غذا کمک کند. کسانی که نمی توانند خیار را خوب هضم کنند، باید آن را با نمک بخورند.

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

خواص کرفس

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27

ساعت : 2:29 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

گیاه کرفس به خانواده ی جعفری (umbelliferae) تعلق دارد. این گیاه در اکثر کشور های اروپائی، غرب آسیا، هندوستان، چین و شمال و جنوب آفریقا کشت می شود و از زمان قدیم به عنوان دارو و غذا مورد توجه بوده و استفاده از آن هم چنان به طور وسیع ادامه دارد. امروزه اگرچه اکثر دارو های تهیه شده از دانه ی کرفس هستند، ولی اثرات ساقه و برگ آن که در دسترس مردم می باشند، کم تر از اثرات همان دانه ها نیست. بیشترین محصول دانه ی کرفس جهت دارو از کشور چین و تعدادی نیز از کشور های اروپائی تأمین می شود. کرفس گذشته از این که به عنوان یک سبزی مقوی در تغذیه نقش دارد، دارای اثرات دارویی متعددی است که مهم ترین آن ها به قرار زیر است.

اثر ضد نقرس:

مواد موجود در کرفس دارای خاصیت کاهش اسید اوریک هستند. به همین دلیل از تجمع بیش از حد کریستال اورات در مفاصل جلوگیری کرده و درد مفاصل به ویژه مفاصل پا (سر زانو) را کاهش می دهد.

اثر ادرار آور:

کرفس دارای خاصیت دیورتیک (diuretic) یا به اصطلاح ادار آور خوبی است و می تواند در دفع بعضی از سنگ های مجاری ادرار مؤثر باشد. هم چنین چون دارای خاصیت ضد میکروبی است، در ضد عفونی کردن مجاری اداری تأثیر دارد.

اثر ضد نفخ:

کرفس به علت دارا بودن اسانس (رایحه) دارای خاصیت ضد نفخ و محرک هضم غذا می باشد. به همین دلیل از گذشته های دور در جهت بر طرف کردن نفخ و بعضی از مشکلات معده مورد استفاده بوده است.

اثر مسکن و آرام بخش:

تجزیه ی مواد موجود در کرفس نشان داده است که ترکیباتی از جمله متیل فنالاید که در کرفس وجود دارند، دارای خاصیت کاهش اسپاسم، آرام بخش و مسکن هستند.

اثر ضد احتباس آب در بدن:

کرفس دارای خاصیت خروج آب اضافی در بدن است. از این خاصیت کرفس می توان در جلوگیری از چاقی هائی که به علت احتباس آب در بدن به وجود آمده است (ادم)، استفاده کرد. از خواص دیگر کرفس می توان اثر کاهش فشار خون و تا حدی ضد روماتیسم بودن آن را نام برد. در طب شرق و به ویژه در چین، کرفس را به عنوان تنظیم کننده ی اثر غذا های گرم و ادویه جات تند به کار می برند؛ زیرا کرفس جزو غذا های سرد و مرطوب، طبقه بندی شده است. در قدیم کرفس را بیش تر در فصل زمستان و اوایل فصل بهار مصرف می کرده اند و معتقد بوده اند که در فصل زمستان به علت جمع شدن بیش تر سموم در بدن، ایجاد رخوت و سستی بیش تر از فصول دیگر است و چون کرفس دارای خاصیت ضد سم می باشد، با خنثی کردن آن ها نشاط ایجاد می کند و به عنوان یک گیاه نشاط آور ذکر شده است.

اثر افزایش شیر:

یکی دیگر از خواص کرفس ازدیاد شیر مادران شیرده پس از وضع حمل است.

تذکر:

نکاتی که به عنوان احتیاط باید در نظر داشت این که، افراد مبتلا به تورم کلیه باید از مصرف زیاد کرفس خودداری کنند. هم چنین زنان حامله در خوردن دانه ی کرفس باید مواظب باشند چون مصرف مقدار زیاد دانه ی کرفس باعث تحریک رحم می شود.
هم چنین افراد به نور باید از خوردن بیش از اندازه ی دانه ی کرفس خودداری کنند. چون ممکن است باعث درماتیت های پوستی در آن ها شود. با توجه به این که دانه ی کرفس دارای خاصیت ضد ورم است، از آن در انگلستان بیش از 60 فرآورده ی ضد ورم تهیه می کنند.

چگونگی مصرف:

کرفس می تواند به صورت پخته و یا خام مصرف شود.
البته با توجه به این که بعضی از خواص کرفس مربوط به ترکیبات موجود در اسانس (رایحه) آن است که در اثر پختن تا حد زیادی از بین می رود، لذا اثرات کرفس خام به مراتب بیش تر از پخته ی آن است.
بنابراین برای کسب اثرات درمانی مذکور، بهتر است از کرفس تازه و یا آب آن استفاده شود. مقدار مصرف کرفس به طور عادی روزانه حدود صد گرم خام و یا یک استکان از آب برگ و ساقه ی آن است.

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

خواص پونه ،خواص ترخون ، خواص ریحان

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27

ساعت : 2:22 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

زمانی بود که جنبه دارویی گیاهان بر وجه خوراکی و غذای آن می چربید و اطبا مرتب آن ها را برای انواع و اقسام امراض، تجویز می کردند و مردمان آن روزگاران نیز از خواص گیاهان و دانه ها و گل ها و ریشه ها و برگ ها و... اطلاعات بیشتری داشتند. شاید امروز کمتر کسی بداند که نام علمی «پونه» از واژه لاتینی «پولکی» به معنای شپش مشتق شده است و یا «ترخون» به معنای «اژدهای کوچک» است و اگر جایی به واژه «اسپرغم» برخورد، هاج و واج بماند که این دیگر چه گیاهی است، غافل از این که ممکن است این سبزی خوش طعم را ناهار همراه با کباب میل کرده باشد.

رومیان قدیم از پونه برای دفع شپش استفاده می کرده اند و برای این کار یا آن ها را در اتاق آلوده می سوزانیده اند و یا روی رختخواب می پاشیدند. سرخ پوستان امریکایی چای پونه را برای درمان دردهای ناشی از گرفتگی عضلات و همچنین مداوای سرما خورگی می نوشیدند. اطبا از قدیم همواره خوردن دم کرده برگ های پونه را به دختران و زنان توصیه می کردند. این شیوه هنوز مورد علاقه اهالی بریتانیاست، سنتی خانگی برای سرماخورگی وزکام.
«دراکون کولوس» لغتی است یونانی برای ترخون بدان سبب که ریشه گیاه، مارپیچی است. امروزه دیگر از ترخون استفاده درمانی نمی شود، اما یکی از متداول ترین گیاهان در آشپزی است و در شمار سبزی های معطر جای دارد. در فرانسه از ترخون برای تهیه سرکه ترخون، خردل ترخون و همچنین تهیه انواع املت ها استفاده می شود. ترخون روسی از سایر نقاط جهان، تندتر و معطرتر است. امروزه از ترخون در طبخ غذاهای گوشتی، خوراک ماهی و مرغ بیشتر استفاده می شود.
«ریحان» واژه ای غربی و معادل «اسپرغم» فارسی است. این گیاه بومی کشور هند است و تقریباً در تمام دنیا به عنوان یک طعم دهنده و عطر دهنده به غذا مورد استفاده قرار می گیرد. ریحان گیاهی نفخ شکن و با خواص دارویی بسیار معروف است که چنانچه روزانه پس از غذای سنگین یک فنجان دم کرده ریحان میل شود، غم و افسردگی و اندوه از فرد دور می شود.

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

خواص سبزی خوردن

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27

ساعت : 2:20 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

سفره های ایرانی با سبزی خوردن سبز می شود. سبزی ها نه تنها سفره را زیبا می کنند و باعث تحریک اشتها می شوند, بلکه با دارا بودن انواع ویتامین ها و مواد معدنی برای سلامت هم بسیار مفید هستند. به طوری که کارشناسان تغذیه مصرف روزانه 3 تا 5 "سروینگ" سبزیجات را به افراد توصیه می کنند.

هر سروینگ معادل یک لیوان سبزیجات خام یا نصف لیوان سبزیجات پخته است. ریحان : ریحان منبع خوبی از ویتامینA , بتاکاروتن, ویتامین B6 و منیزیم به شمار می رود. 5 برگ ریحان کمتر از 1 کالری انرژی دارد ودر عین حال, حاوی بیش از 96 واحد بین المللی ویتامین آ , 3/85 میلی گرم کلسیم, 11/5 میلی گرم پتاسیم به اضافه مقادیر کمتری از ویتامینC و دیگر ویتامین ها, مواد معدنی, پروتئین وفیبر است. علاوه بر این, ریحان حاوی فلاونوئید ها و آنتی اکسیدان ها هم هست و به همین دلیل در پیشگیری از بروز سرطان نقش دارد. ریحان گیاهی ضد اسپاسم, اشتها آور, خلط آور(جهت درمان سرفه), ضد نفخ و ضد تهوع است. همچنین باعث تحریک ترشح شیر در مادران شیرده می شود و در از بین بردن کرم های روده ای و در درمان کرامپ معده, ورم معده, یبوست و التهاب روده هم کاربرد دارد. ریحان بر روی سیستم عصبی تاثیر می گذارد و در درمان تحریک های عصبی, خستگی, افسردگی, اضطراب و بی خوابی نقش قابل توجهی دارد. شاید این نکته را هم بدانید که به منظور کاهش خارش و التهاب ناشی از نیش حشرات, می توانید ریحان تازه را به محل آسیب دیده گی بمالید. هنگام خرید ریحان دقت کنید که برگ های ریحان سبز و درخشان بوده و فاقد هر گونه لکه قهوه ای باشد.شما می توانید از ریحان به صورت تازه, فریز شده ویا خشک در غذا هایی چون سوپ, خوراک ماهی, املت, سس خوراک پاستا, پیتزا و یا به همراه دیگر سبزی ها به عنوان سبزی خوردن استفاده کنید. همچنین می توانید ریحان تازه را به سالادها, سرکه و روغن زیتون اضافه کنید تا از طعم مطلوب آن در انواع خوردنی ها لذت ببرید.ولی حتما به این نکته توجه داشته باشید که اگر می خواهید ریحان را به غذای در حال پخت اضافه کنید, در انتهای پخت این کار را انجام دهید تا طعم و بوی ریحان در غذا باقی بماند و در حین پخت از بین نرود.تره :برگ های تره حاوی مقادیر زیادی ویتامینA ,C و مواد معدنی همچون آهن است. همچنین در تره ماده ای وجود دارد که قادر است ویتامینB را به صورت فعال آن تبدیل کند. تره خواص ضد سرطانی دارد و تا حدی قادر است بیماری آسم را تسکین دهد. همچنین تره در جلوگیری از بروز بیماری های قلبی نقش دارد و برای بهبود بواسیر هم به کار می رود. در ضمن با افزودن تره به غذا هایی مثل گوشت و ماهی می توان بوی بد آنها را کاهش داد.
برگرفته از سایت طعام اسرار

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

سلامت - خواص سبزیجات - خواص آب سیب در درمان آلزایمر

نوشته شده در چهارشنبه 91/1/23

ساعت : 2:46 عصر

نویسنده : محسن خوش اخلاق

نظرات

در تحقیقاتی که توسط محققان آمریکایی دانشگاه‌ ماساچوست لوول صورت گرفته مصرف آب سیب می‌تواند سبب بهبود خلق‌و‌خوی افراد مبتلا به آلزایمر شود . نوشیدن آب سیب از آسیب های شناختی و آلزایمر در میانسالی جلوگیری می کند و در بهبود عملکرد و جلوگیری از کاهش حافظه و هوشیاری در پیری مؤثر است

به گزارش خبرگزاری فرانسه و طبق مقاله‌ای که در مجله Alzheimer’s Disease & other Dementias منتشر شده است محققان پس از زیر نظر گرفتن 21 فرد مبتلا به آلزایمر در حد متوسط و شدید متوجه شدند مصرف2 لیوان آب سیب یا 120 میلی‌لیتر در روز می‌تواند تا 27 درصد از نشانه‌های رفتاری و روانی مربوط به زوال عقل بکاهد. به گفته محققان تغییرات اساسی در پی مصرف آب سیب به ویژه در حالات اضطرابی، لرزش‌ها و جنون این افراد رخ می‌دهد و سبب بهبود حالات و خلق و خوی آنها می‌شود. مصرف منظم آب سیب نه تنها برای حفظ عملکرد مغز در بهترین حالت خود و بلکه برای به تأخیر انداختن علل کلیدی بیماری آلزایمر و در نتیجه افزایش روش های درمان مؤثر است.

:: برچسب‌ها: میوه جات و سبزیجات

مطالب قدیمی‌تر »